Spis treści:
Balkon to architektoniczny element konstrukcyjny i dekoracyjny budynku w postaci płyty, która zazwyczaj, choć nie zawsze, wystaje poza jego obrys. Jednocześnie nie styka się z gruntem, jest zabezpieczony balustradą i za sprawą drzwi posiada połączenie z sąsiadującym pomieszczeniem. Balkon ma swoje funkcje, ale wystawienie na oddziaływanie warunków atmosferycznych, zwłaszcza deszczu i mrozu, może powodować liczne uszkodzenia. Aby temu przeciwdziałać, konieczna jest skuteczna hydroizolacja.
Co to jest hydroizolacja?
Woda ma to do siebie, że wnika w każdą szczelinę i powoli, acz regularnie, drąży ją coraz bardziej. Hydroizolacja to dodatkowa bariera, warstwa izolacyjna. Jej zastosowanie stanowi wzmocnienie, które ma za zadanie chronić przed wnikaniem wilgoci i wody do płyty konstrukcyjnej budynku. Bez tego zabezpieczenia powierzchnia zaczyna pękać i kruszyć się. Zazwyczaj hydroizolacja stanowi integralną część procesu budowlanego. Przy okazji ogranicza się w ten sposób też korozję stali zbrojeniowej w budynku i rozwój w nim mikroorganizmów.
Uniwersalne metody na etapie budowy
Płyta konstrukcyjna balkonu powinna mieć lekki spadek (1-2%) w kierunku zewnętrznym, który zagwarantuje odpływ wody z powierzchni. Uszczelniać należy również narożniki oraz miejsca obróbki blacharskiej. Kiedy pod balkonem znajduje się ogrzewane pomieszczenie, trzeba wykonać także izolację przeciwwodną całej płyty konstrukcyjnej. Najlepsze efekty daje izolacja podpłytkowa. Na początek powierzchnię należy zagruntować. Balkon w momencie izolowania nie może być oczywiście wilgotny. Niezwykle ważna jest dokładność, aby nie pominąć żadnego fragmentu izolowanej powierzchni. Dobrze jest położyć dwie warstwy izolacji. Warto zdecydować się na nowoczesne materiały o wysokiej jakości i dobrych parametrach.
Co brać pod uwagę przy wyborze materiałów?
Dobór materiałów do hydroizolacji zależy od powierzchni balkonu. Im jest ona większa, tym występują większe naprężenia. W związku z tym używane materiały powinny charakteryzować się znaczną elastycznością. Ma to również znaczenie w miejscach połączenia powierzchni poziomej ze ścianą. Warto też wziąć pod uwagę podłoże i to, czy pod balkonem znajduje się inne pomieszczenie, a jeśli tak, to jakie. O tym, że materiały muszą być przeznaczone do stosowania na zewnątrz i posiadać odporność na mróz czy inne niekorzystnie wpływające warunki atmosferyczne, wspominać w zasadzie nie trzeba. Całość powinna wchodzić w skład jednego systemu rozwiązań. W niektórych sytuacjach znaczenie ma też szybkość schnięcia i sposób aplikacji danego środka.
Dostępne rozwiązania
Na rynku występują dwa rodzaje preparatów znajdujących zastosowanie w izolacji balkonu. Pierwsze z nich określane są jako jednokomponentowe (jednoskładnikowe). Taka izolacja jest wygodniejsza i szybsza w wykonaniu, a przy tym też bardziej elastyczna. W tym przypadku preparat wystarczy wymieszać i nałożyć na powierzchnię np. wałkiem. Do rozwiązań tego typu zaliczymy choćby folię w płynie. Hydroizolacja dwukomponentowa (dwuskładnikowa) pozostaje otwarta na dyfuzję pary wodnej. Jest to zwykle połączenie na bazie minerałów i tworzyw sztucznych. Przed jej aplikacją często nie jest wymagane gruntowanie powierzchni, ale połączenie składników wymaga bardzo dokładnego mieszania.
Papy podkładowe
To rozwiązanie starszego typu stosowane w tradycyjnym budownictwie, ale skutecznie chroni powierzchnię przed wilgocią. Papa podkładowa składa się z osnowy z włókna szklanego albo z poliestru oraz z powłoki bitumicznej. Układa się ją w dwóch warstwach, które przedziela się podsypką z piasku lub folią polietylenową. Papę kładzie się „z zakładką”, aby mieć pewność, co do jej skuteczności w uszczelnianiu. Dopiero na niej kładzie się warstwę termoizolacyjną.
Zaprawy izolujące
Czasem nazywane są też powłoką uszczelniającą, zaprawą przeciwwodną, zaprawą uszczelniającą, masą uszczelniającą lub szlamem uszczelniającym. To zazwyczaj preparaty dwuskładnikowe. Nakłada się je pacą albo pędzlem. Mają one zdolność maskowania niewielkich pęknięć w podłożu. Środek nakłada się bezpośrednio pod glazurę. Zaletą zapraw izolujących jest przepuszczalność wilgoci na zewnątrz, minusy to czasochłonność oraz bardziej skomplikowany proces nakładania na powierzchnię.
Folie w płynie
Są niezwykle proste w użyciu. Preparat należy wymieszać i nanieść na powierzchnię za pomocą wałka lub pędzla. Można to zrobić na beton, cement lub cegły. Zalecane są dwie warstwy. Powstała w ten sposób plastyczna powłoka zapobiega przedostawaniu się wilgoci. Minusy tego rozwiązania to długi czas schnięcia, brak otwartości na dyfuzję pary wodnej i podatność na uszkodzenia mechaniczne, co wymaga położenia na wierzchu płytek. To stosunkowo nowe rozwiązanie do hydroizolacji balkonu. Chroni też przy okazji przed rozwojem grzybów i pleśni na samej posadzce.
Żywica poliuretanowa
Właściwie to cały system płynnych membran hydroizolacyjnych, powstałych na bazie żywic poliuretanowych. Środek dopasowuje się do każdego kształtu powierzchni. Jest to jednocześnie izolacja balkonu, jak i jego wykończenie, bo płytki nie są tu wymagane. Posadzka zyskuje dużą odporność i właściwości antypoślizgowe. Rozwiązanie to jest dostępne w różnorodnej kolorystyce. Jego zaletami są też krótki czas schnięcia, duża elastyczność i przepuszczalność wilgoci na zewnątrz.
Uszczelnianie balkonów pod istniejącą posadzką i drewnianych
Jeżeli nieszczelna posadzka nie może zostać w pełni usunięta, trzeba poszukać innego rozwiązania na hydroizolację balkonu. Przenikająca przez płytki woda może bowiem spowodować znaczne szkody. W takim przypadku dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie membrany żywicznej, którą można położyć także bezpośrednio na płytki. Co ważne, wilgoć która wniknęła wcześniej pod płytki, będzie miała możliwość odparowania. Z kolei w przypadku balkonu drewnianego, hydroizolację można wykonać z płyty drewnopochodnej, pokrytej papą lub folią.
